Rehabilitacja (wg prof. W. Degi) „…to zorganizo­wane postępowanie zmierzające do ujęcia i uwzględ­nienia wszystkich potrzeb chorego, związanych z jego chorobą i jej skutkami. A skutki choroby to nie tylko upośledzenie fizyczne, czy reakcje psychicz­ne – skutki te mają często daleko idące znaczenie społeczne i zawodowe”. Zapoczątkowany proces rehabilitacji powinien być kontynuowany do końca, tj. aż do momentu, gdy chory zdobędzie maksymal­ną sprawność psychiczną i fizyczną. W procesie rehabilitacji – poza rehabilitacją ru­chową – powinno wykorzystywać się także elementy rehabilitacji psychologicznej, społecznej, zawodowej i rodzinnej. Jej ostatecznym celem jest doprowa­dzenie do możliwie pełnego uczestnictwa chorego w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym.

Zakres rehabilitacji w naszej szkole obejmuje dzieci z następującymi zaburzeniami:

Skolioza / wady postawy

Wady postawy i skoliozy to specyficzna dziedzina, w której należy szczególnie dokładnie dobierać wszelkie ćwiczenia. Po odpowiednim przygotowaniu systemu mięśniowego, powięziowego i nerwowego wprowadzamy wzorce korygujące. Rehabilitacja ma na celu rozciąganie struktur mających wpływ na skrzywienie pierwotne i wtórne. Wprowadzane są elementy terapii manualnej, ćwiczenia mające na celu poprawę czucia w stopach, stabilizację miednicy, uczymy prawidłowego trójpłaszczyznowego oddechu korekcyjnego. Celem jest nauczyć dziecko autokorekcji we wszystkich trzech płaszczyznach w różnych warunkach.

Mózgowe porażenie dziecięce

Mózgowe porażenie dziecięce to różnorodne zaburzenia ruchu i postawy, wynikające z trwałego, uszkodzenia mózgu we wczesnym stadium rozwoju.

Celem rehabilitacji jest zapobieganie utrwalaniu się zniekształceń poprzez relaksację sztywnych mięśni i ustawianie w najwłaściwszej pozycji chorobowo zmienionych kończyn i tułowia. Dzięki rehabilitacji i dobremu zaopatrzeniu ortopedycznemu wiele dzieci, które nigdy nie chodziły, może nabyć tę umiejętność.

Zaburzenia ruchu

Zaburzenia ruchu zazwyczaj są skojarzone z zaburzeniami w zwojach jądrowych mózgu. Mogą być wywołane działaniem leków, zaburzeniami genetycznymi (tj. Zespół Turette’a, drżenia samoistne) czy chorobowymi (tj. toczeń rumieniowaty, pląsawica reumatyczna).

Rola rehabilitacji w zaburzeniach ruchów polega na stosowaniu neurorozwojowych metod regulujących nieprawidłowe napięcie mięśniowe, torowaniu patologicznych odruchów ruchowych oraz stymulacji wzorców właściwych.