Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka to wielospecjalistyczne, kompleksowe i intensywne działania mające na celu stymulowanie funkcji odpowiedzialnych za rozwój psychomotoryczny i komunikację dziecka niepełnosprawnego, od chwili jej wykrycia do czasu podjęcia przez dziecko nauki w szkole, a także pomoc i wsparcie udzielane rodzicom i rodzinie w nabywaniu przez nich umiejętności postępowania z dzieckiem w zakresie określonym przez indywidualny program wczesnego wspomagania.

Celem wczesnego wspomagania jest jak najszybsze zdiagnozowanie zaistniałych czynników, które mogą blokować prawidłowy rozwój dziecka oraz wieloprofilowe, całościowe oddziaływanie specjalistów w celu umożliwienia jak najbardziej prawidłowego, swobodnego rozwoju dziecka.

Wczesnym wspomaganiem powinny być objęte dzieci ze wszystkimi problemami rozwojowymi, a w szczególności:

• z niepełnosprawnością umysłową,
• z niepełnosprawnością ruchową,
• z uszkodzonym wzrokiem,
• z uszkodzonym słuchem,
• z autyzmem,
• zaburzeniami sprzężonymi,
• dzieci z wolniejszym i nieharmonijnym rozwojem zagrożone niepełnosprawnością.

Praca zespołu wczesnego wspomagania rozwoju dziecka ukierunkowana jest na wszechstronną pomoc rodzinie i dziecku. Zespół realizuje terapeutyczny program wspierania rodziny. Głównym celem zajęć jest:

• udzielanie wsparcia pedagogiczno-psychologicznego dla rodziców, rodzeństwa i opiekunów dzieci z szeroko pojętą niepełnosprawnością od najwcześniejszych lat życia dziecka,
• zaopatrzenie rodziców, rodzeństwo i opiekunów dzieci niepełnosprawnych w wiadomości i umiejętności dotyczących radzenia sobie ze specyficznymi problemami związanymi z trudnościami wynikającymi z nieprawidłowości rozwojowych u dzieci,
• pomoc w nawiązywaniu kontaktów z instytucjami i organizacjami działającymi na rzecz dzieci z wieloraką niepełnosprawnością,
• podejmowanie działań na rzecz integracji społecznej niepełnosprawnych i zdrowych.

Doświadczenia z pierwszych miesięcy i lat życia odbijają się piętnem na dalszym rozwoju dziecka na jego różnych etapach. Powstałe w początkowej fazie uszkodzenia mogą być odwracalne pod warunkiem, że rozpocznie się prawidłowe zajęcia. Pierwsze lata życia mają również znaczenie dlatego, że szkody powstałe na tym etapie życia mogą odbić się bardzo negatywnie na perspektywach życiowych dziecka. Nadrabianie straconych możliwości oznacza często konieczność szeroko zakrojonej interwencji w późniejszym życiu.